หนังเทียมจากยางพารา

แนวคิดที่มา

ปัจจุบันอุตสาหกรรมหนังเทียมเป็นหนึ่งอุตสาหกรรมที่สามารถสร้างรายได้ให้แก่ประเทศไทยหลายหมื่นล้านบาทต่อปี แต่ผู้ประกอบการคนไทยที่ผลิตผลิตภัณฑ์จากแผ่นหนังเทียมต้องใช้วัตถุดิบแผ่นหนังเทียมที่ด้อยคุณภาพ และขาดการพัฒนา จึงต้องมีการนำเข้าแผ่นหนังเทียมจากต่างประเทศซึ่งการนำเข้าแผ่นหนังเทียมมีมูลค่ากว่า 30,900 ล้านบาท ไม่รวมค่าภาษีการนำเข้าที่สูงถึง 20% ค่าขนส่ง และค่าจัดเก็บสินค้าคงคลัง ส่งผลให้อุตสาหกรรมนำเข้าแผ่นหนังเทียมต้องรับภาระเหล่านี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
โดยหนังเทียมนิยมทำมาจากพลาสติกชนิดพอลิไวนิลคลอไรด์ (Polyvinyl chloride: PVC) และพอลิยูริเทน (Polyurethane: PU) โดยหนังเทียม PVC จัดเป็นหนังเทียมที่สามารถผลิตขึ้นภายในประเทศมีราคาถูก คงทนต่อรอยขูดขีด ไม่เกิดเป็นรอยง่าย แต่พื้นผิวและการสัมผัสจะแข็งกระด้าง และกรอบแตกง่ายกว่าหนังเทียมพอลิยูริเทน (PU)ที่มีผิวและการสัมผัสเหมือนหนังแท้มากที่สุด แต่ความทนทานต่อรอยขีดข่วนไม่เท่าหนังเทียม PVC เพราะผิวมีความนุ่มกว่าจึงถลอกง่าย ไม่ค่อยคืนตัว และต้องนำเข้าจากต่างประเทศ
จึงมีการพัฒนา “แผ่นหนังเทียมจากยางพารา” ที่สามารถรวบรวมข้อดี และแก้ไขข้อเสียดังกล่าวเพื่อใช้ทดแทนหนังเทียม PVC และลดการนำเข้าหนังเทียม PU โดยการพัฒนาแผ่นหนังเทียมจากยางพาราจะมีข้อเด่นดังนี้ ผิวสัมผัสนุ่ม ยืดหยุ่น ทนทานต่อแรงดึง ทนทานต่อรอยขีดข่วน ไม่เป็นรอยง่าย ทนทานต่อการสึกหรอหรือการเสียดสี ราคาถูก และเหมาะสมที่จะนำไปเป็นวัตถุดิบในการผลิตผลิตภัณฑ์จากหนังเทียม

การประยุกต์ใช้ประโยชน์ของสิ่งประดิษฐ์

หนังเทียมจากยางพาราเหมาะสมที่จะนำไปเป็นวัตถุดิบในการผลิตผลิตภัณฑ์จากหนังเทียม เช่น วัสดุหุ้มเบาะรถ กระเป๋า เฟอร์นิเจอร์ รวมถึงการประยุกต์ใช้ในอุตสาหกรรมหนังเทียมอื่น ๆ ได้

จุดเด่นของสิ่งประดิษฐ์